" แต่เขาตายแล้วนี่ ซอรอนถูกทำลายแล้ว "
      " เปล่าโฟรโด วิญญาณของซอรอนยังอยู่ พลังชีวิตเขาผูกพันกับแหวน และแหวนยังอยู่ ซอรอนกลับมาแล้ว พวกออร์ค,สมุนของเขาทวีจำนวน ปราการที่บาราดเตอร์ถูกสร้างขึ้นใหม่ในดินแดนมอร์ดอร์ ซอรอนต้องการแหวนวงนี้ เพื่อครอบงำทุกดินแดนสู่ยุคมืดอีกครั้ง เขาควานหามันอยู่ ความคิดของเขามุ่งอยู่ที่มันเท่านั้น เพราะแหวนร่ำร้องที่จะกลับคืนสู่เจ้านายของมัน ทั้ง 2 คือ 1 เดียว แหวนกับจอมโฉดชั่ว โฟรโดเขาจะต้องไม่เจอมัน "
      " ก็ได้ เราจะซ่อนมัน " โฟรโดกำแหวนไว้ในอุ้งมือ " หาที่ซ่อนดีๆ และไม่พูดถึงมันอีก ไม่มีใครรู้ว่ามันอยู่นี่ใช่มั้ยแกนดัล์ฟ "
      " มีอยู่รายหนึ่งที่รู้ว่าบิลโบได้แหวนมา ข้าอุตส่าห์พลิกแผ่นดินตามหากอลลั่ม แต่ศัตรูเจอเขาก่อนเจ้า ไม่รู้ว่าเขาถูกทรมานอยู่นานแค่ไหน แต่ท่ามกลางเสียงโหยหวนไม่รู้จบ มีคำพูดอยู่ 2 คำ ไชร์ แบกกินส์ " แกนดัล์ฟเผย
      " งั้นพวกมันก็ต้องมานี่ รีบไปแกนดัล์ฟ เอาไปท่านต้องรีบ " โฟรโดยื่นแหวนให้พ่อมดเทา
      " เจ้าจะมายกให้ข้าไม่ได้ อย่ายั่วข้าโฟรโด ข้าไม่กล้ารับหรอก แค่ช่วยเก็บยังไม่กล้าเลย เข้าใจมั้ยโฟรโด ขืนรับมาข้าก็ต้องหาทางใช้มันทำเรื่องดีๆ ถ้าข้าทำมันจะเกิดอานุภาพร้ายแรงเกินกว่าเราคาดคิดและควบคุม "

     " แต่จะให้มันอยู่ในไชร์ไม่ได้ ข้าต้องทำไง " โฟรโดสับสนและกระวนกระวาย
      " เจ้าต้องไป รีบๆเลยด้วย "
      " ที่ไหน ข้าต้องไปที่ไหน ? "
      " ออกไปจากไชร์ มุ่งหน้าออกไปหมู่บ้านบรี "
      " แล้วท่านล่ะ ? "
      " ข้าจะไปรอเจ้าที่โรงเตี๊ยมแพรนซิ่งโพนี่ "
      " ที่นั่นแหวนจะปลอดภัยเหรอ "
      " ข้าไม่รู้โฟรโด ข้าไม่มีคำตอบให้ ข้าต้องไปพบ ซารูแมน,หัวหน้าข้า เขาทั้งฉลาดทั้งทรงอำนาจ เชื่อเถอะโฟรโด ต้องทำอย่างไรเขารู้ เจ้าจะต้องยอมสละชื่อแบกกินส์ไว้เบื้องหลัง เพราะนอกเขตไชร์ชื่อนี้จะเป็นภัย เดินทางเฉพาะกลางวัน อยู่ห่างทางใหญ่ไว้ "
     " เรื่องบุกป่าน่ะ ข้าทำได้สบายมาก " โฟรโดยัดแหวนลงกระเป๋าเสื้อ
      " โฟรโดหลานรักพวกฮอบบิทนี่น่าอัศจรรย์แท้ เจ้าอาจเรียนรู้วิถีของฮอบบิทได้ในเดือนเดียว แต่ว่าอีกร้อยปีข้างหน้าก็จะมีเรื่องอื่นให้ทึ่งอีก หมอบลง..! " ทั้งคู่มองไปทางหน้าต่าง ได้ยินเสียงสวบสาบ

     " หมอบลง " แกนดัล์ฟย่องไป ใช้ไม้เท้าทิ่มลงนอกหน้าต่าง กระทุ้งโดนลำตัวแซมร้องโอ๊ย " มาจุ้นอะไร แซมไวส์ แกมจี เจ้าแอบฟังเรารึ "
      " ข้าไม่ได้แอบฟังจริงๆ พอดีข้ากำลังเล็มหญ้าตรงใต้หน้าต่าง "
      " มันมืดเกินกว่าจะเล็มหญ้านะเจ้าว่ามั้ย "
      " ข้าได้ยินเสียงเอะอะ "
     " ได้ยินอะไรพูดมา " แกนดัล์ฟซัก
     " ไม่มีอะไรสำคัญ ข้าได้ยินเรื่องเกี่ยวกับแหวน และจอมโฉดกับเรื่องอวสานโลกหรือไงเนี่ย แต่ท่านแกนดัล์ฟอย่าทำร้ายข้าเลย อย่าเสกข้ากลายเป็นตัวอะไรพิลึก "
      " ไม่ ข้านึก อะไร ออกแล้ว อะไรบางอย่างที่จะปิดปากแก และเป็นการลงโทษให้สาสมกับที่แกแอบฟังด้วย แกจะต้องไปกับคุณโฟรโด..! "
      " ตามมาแซมไวส์อย่าโอ้เอ้ ระวังด้วยทั้ง 2 คน ศัตรูน่ะมีสายสืบอยู่ทั่วไปหมด นกเอย สัตว์ป่า มัน(แหวน)ยังดีอยู่นะ อย่าสวมมันเชียวล่ะ อำนาจของมันจะดึงดูดสมุนจอมโฉดเข้ามา จำให้แม่นๆโฟรโด แหวนกำลังหาทางกลับไปหานายของมัน มันอยากจะถูกเจอ " แล้วแกนดัล์ฟก็ควบม้าแยกไปอีกทาง ทิ้งโฟรโดกับแซมเดินทางตามลำพัง

มุ่งหน้าไปตามถนนทางทิศตะวันตกเป็นระยะทางไม่ไกล จึงหลบลงข้างทางตัดผ่านทุ่งนา ลัดเลาะตามแนวรั้วต้นไม้ และป่าละเมาะ..
      " พอกันที " แซมบ่น หยุดเดิน
      " อะไรพอ " โฟรโดชะงัก
      " ขืนไปต่ออีกก้าวเดียว มันจะไกลกว่าทุกครั้งที่ข้าออกจากบ้าน "
      " ไม่น่าแซม " โฟรโดเดินย้อนกลับมาปลอบ " จำได้มั้ยที่บิลโบเคยพูดว่า มันเป็นเรื่องอันตรายโฟรโด ยามที่ก้าวพ้นประตู เราก้าวเท้าลงสู่ถนน ถ้าออกเดินแล้วไม่ก้าวต่อ เราจะไม่รู้ว่าทางสิ้นสุดตรงไหน ? "

     ณ ปลายสุดของเทือกเขามิสตี้ไม่ห่างจากช่องแคบโรฮันเท่าไหร่นัก ปรากฏภูเขาสูงชันรูปวงกลมเรียกว่า ไอเซนการ์ด กลางหุบผามีหอคอยสร้างด้วยหินชื่อ ออร์ธังค์ ไม่มีทางเข้าถึงหอคอยนี้ได้นอกจากผ่านภูเขาวงกลม มีประตูทางเข้า-ออกเพียงทางเดียว ซึ่งแกนดัล์ฟกำลังควบม้าเข้าไป..
     " เปลวควันพวยพุ่งจากภูเขาไฟ โมงยามคล้อยเคลื่อนแต่แกนดัล์ฟควบม้ามาถึงไอเซนการ์ดเพื่อมาปรึกษาข้า ท่านมาเพราะเหตุนี้ใช่หรือไม่ สหายข้า "
      " ซารูแมน " แกนดัล์ฟโผกอดพ่อมดขาว
      " ท่านแน่ใจหรือ ? "
      " แน่ยิ่งกว่าแน่ "
      " แปลว่าแหวนประมุขถูกพบแล้ว " ซารูแมนย้ำ
      " ตลอดหลายปีมานี่มันอยู่ในไชร์ใต้จมูกข้านี่เอง "
      " แต่ท่านไม่มีปัญญาจะมองเห็น ติดยาสูบของมนุษย์มากไปสิ สมองท่านถึงได้เฉื่อย "
     " เรายังมีเวลาพอจะสกัดซอรอนถ้าเรารีบลงมือ "
      " เวลาหรือ เวลาที่ไหนอีกล่ะ ซอรอนฟื้นพลังได้เกือบเท่าเดิมแล้ว ถึงเขาจะยังไม่มีรูปกายแต่วิญญาณก็ยังมีฤทธิ์เดชเหมือนเดิม จากปราการของเขาจอมโฉดมอร์ดอร์เห็นทุกอย่าง จ้องทะลุเมฆเงา ทะลุดินและเนื้อหนัง ท่านรู้ข้าหมายถึงอะไร ดวงตา มหึมาท่ามกลางเปลวเพลิง "
      " ใช่ ซอรอน "

      " เขาระดมความชั่วร้ายทั้งหมด ไม่ช้าเขาจะมีกองทัพที่ยิ่งใหญ่พอจะกรีฑาทัพบุกมัชฌิมโลกได้ "
     " ท่านรู้เหรอ ทำได้ไง " แกนดัล์ฟฉงน
      " ข้าเห็นมาแล้ว "
      " ศิลาส่องหล้า มันอันตรายนะ ซารูแมน "
      " ทำไม ทำไมต้องกลัวที่จะใช้มัน ก็มันมีไม่ครบ แท่งหนึ่งยังคงสูญหาย "
      " เราไม่รู้ว่าใครอื่นอาจจะดูอยู่ "
      " เวลาเหลือน้อยกว่าที่ท่านคิด กองทัพของซอรอนเริ่มเคลื่อนแล้ว 9 สมุนออกจากมีนาสมอร์กุลแล้ว "
      " 9 สมุนรึ "
      " พวกมันข้ามแม่น้ำไอเซ่นก่อนกึ่งกลางฤดูร้อน ในคราบนักควบม้าชุดดำไปถึงไชร์แล้ว พวกมันจะพบแหวน และสังหารผู้ที่พกพามัน " ซารูแมนพูดจริงจัง
      " โ ฟ ร โ ด " แกนดัล์ฟหันหลังกลับ ประตูพลันปิด
      " ท่านคงไม่คิดนะว่าพวกฮอบบิทจะต้านพลังซอรอนได้ ไม่มีใครต้านได้ ต่อต้านพลังของซอรอนจะมีก็แต่หายนะ เราต้องอยู่ฝ่ายเขาแกนดัล์ฟ เราต้องอยู่ข้างซอรอนคือทางรอดที่ฉลาดเพื่อนเอ๋ย "
      " บอกหน่อยซิ ซารูแมนเจ้าปัญญาเกิดบ้าคลั่งไร้เหตุผลได้ยังไง " แกนดัล์ฟควงไม้เท้าเป็นอาวุธต่อกรกับคฑาเหล็กด้ามยาวของซารูแมน
      " ข้าให้โอกาสเจ้าร่วมมือโดยสมัครใจ แต่เจ้ากลับเลือกที่จะเจ็บ.. " พ่อมดขาวเหวี่ยงร่างสหายเฒ่าจากพื้นพุ่งพรวด ละลิ่วผ่านกลางปล่องหอคอยไปค้างเติ่งยังดาดฟ้า

     

      " ท่านโฟรโด โฟรโด " พอดีโฟรโดวิ่งโผล่มาอยู่ตรงหน้า " นึกว่าหลงกันซะแล้ว "
      " เจ้าพูดอะไรของเจ้า " โฟรโดงง
      " ก็แกนดัล์ฟสั่งข้ามา "
      " เขาสั่งว่าไง ? "
      " เฝ้าเขาอย่าให้คลาด แซมไวส์ แกมจี ข้าไม่ยอมคลาดเด็ดขาด " ถือไม้เท้าย่ำมาใกล้โฟรโด
      " แซมเรายังอยู่ในไชร์ มันจะมีเรื่องอะไรได้ "      
      พูดไม่ทันขาดคำ แซมถูกเมอร์รี่พุ่งพรวดจากต้นข้าวโพดมาชน เช่นเดียวกับโฟรโดซึ่งถูกฟิบปินพุ่งทับ
      " โฟรโด เมอร์รี่ นี่ โฟรโด แบกกินส์ "
      " หวัดดี โฟรโด " เมอร์รี่ลุกขึ้นทักทาย
      " ปล่อยเขาสิ " แซมเหวี่ยงร่างฟิบปินออก " ลุกเถอะโฟรโด "
      " เป็นไรรึเปล่า " ฟิบปินพูดเชิงขอโทษ
      " นี่หมายความว่าไง " แซมข้องใจ
      " ถือไว้ที " เมอร์รี่โยนหัวผักกาด,กะหล่ำปลีให้แซมอุ้ม

     " พวกเจ้าขโมยพืชไร่ของ แม็กก็อต เหรอ " แซมรู้ต้นสายปลายเหตุเมื่อสายไปแล้ว เสียงหมาเห่าพร้อมเจ้าของมันดังขึ้น
      " ไปให้ไกลๆ ไร่ข้านะ ไม่งั้นเห็นดีแน่ " ตะขอเกี่ยวข้าวโผล่สูงพ้นยอดต้นข้าวโพด กับคนถือเดินใกล้เข้ามา แซมรีบทิ้งของเผ่นแน่บเข้าไปในไร่พร้อมเพื่อนๆ "
      " ไม่รู้ทำไมเขาต้องโกรธ แค่แครอทไม่กี่หัวเอง กะหล่ำอีกนิดหน่อย " เมอร์รี่วิ่งหนีพลางบ่นพลาง
      " กับมันฝรั่ง 3 ถุง ที่เราจิ๊กมาเมื่ออาทิตย์ก่อน กับเห็ดเมื่ออาทิตย์ก่อนนู้น " ฟิบปินเสริม
      " ใช่ ฟิบปิน " เมอร์รี่ขานรับ " ข้าว่านะเขาอาละวาดเกินเหตุ รีบเผ่นไปไกลๆเหอะ "
      ทั้ง 4 มาจนมุมที่เนินดินตัดขาด ใครคนหนึ่งเบรกไม่อยู่ชนพรรคพวกกลิ้งหลุนๆหลายตลบลงไปนอนจุกแอ่ก
      " เกือบแล้วมั้ยล่ะ " ฟิบปินดีใจที่รอด
      " อะไรข้าหักก็ไม่รู้ " เมอร์รี่คว้าหัวแครอทหักกลางชูออกมาดู
      " พวก แบรนดีบัค กับ ทูค นี่ " แซมบ่น " อะไรนั่น เอาไว้ทำให้เขว "
      " เป็นทางลัด " เมอร์รี่เก็บแผนที่
      " ทางลัดไปไหน " แซมแกล้งถามไปอย่างงั้น
      " เก็บเห็ด " ฟิบปินโงหัวมองเห็นดงเห็ดใต้โคนต้นไม้พอดี แต่แซมแย่งไปโกยก่อน
     " เต็มไปหมดเลย ดอกนี้สวยนะแซม "

     โฟรโดแว่วเสียงลึกลับมากับสายลม " ข้าว่าเดินเลี่ยงทางดีกว่า " เสียงอาชากู่ก้องมาแต่ไกล " หลบออกนอกทาง เร็ว..! "
      ทั้ง 4 คนกระโดดหลบหลังโพรงใต้รากต้นไม้ใหญ่ข้างทาง " เงียบๆ " โฟรโดกระซิบ เสียงย่ำเท้ากุบกับ และเสียงหายใจฟืดฟาดของม้ามาหยุดอยู่เหนือศีรษะพวกเขา ภูตนรกก้มมอง โฟรโดหลับตาเอามือล้วงแหวนออกมาจะใส่นิ้ว แซมห้ามไว้ เมอร์รี่เหวี่ยงถุงเบนความสนใจของมันไปอีกทาง จากนั้นรีบวิ่งหนี
      " อะไรน่ะ ? " เมอร์รี่สงสัย คำถามนั้นทำเอาโฟรโดชงัก ก้มมองดูแหวนในอุ้งมือ
     ภูตแหวนยังคงขี่ม้าวนเวียนไม่ไปไหน พวกฮอบบิททั้งสี่วิ่งต่อไป
      " เห็นอะไรมั้ย " ฟิบปินหวาดกลัว
      " ไม่ มันเรื่องอะไรกัน อัศวินดำนั่นตามหาอะไรสักอย่าง ใครสักคน โฟรโดเหรอ ? " เมอร์รี่เริ่มตระหนัก
     " หมอบเร็ว " แซมตะโกน สายตาเห็นอาคันตุกะลึกลับบนหลังม้าท่ามกลางแสงทะแยงตาจากเนินสูง

      " ข้าต้องไปให้พ้นไชร์ แซมกับข้าต้องไปที่ บรี " โฟรโดเผย
      " ได้ ไป บัคเกิลบิวรี่เฟอรี่ ตามข้ามา " เมอร์รี่บอกทาง
      " หนีเร็วฟิบปิน " เมอร์รี่ตะโกนบอกเมื่อฟิบปินเผชิญหน้ากับภูตแหวน ขณะวิ่งออกจากที่ซ่อน " โฟรโดทางนี้ ตามข้ามา โฟรโดเร็ว วิ่ง "
      เมอร์รี่ ฟิบปิน แซม กระโดดข้ามรั้วไม้วิ่งตรงไปสะพานท่าเรือ
      " ปลดเชือกเร็วแซม "
      " โฟรโด เร็ว โฟรโด " แซมปลดเชือกปล่อยแพ " เร็วเข้า โฟรโดเร็วเข้า " แพเคลื่อนออกจากตอแล้ว โฟรโดวิ่งข้ามสะพาน ภูตแหวนขี่ม้าไล่ตามมาติดๆ " เร็ว เร่งอีกนิด  โ ด ด  "
     ในจังหวะสุดท้ายโฟรโดกระโดดจากสะพานลงแพได้ทัน
      " สะพานใกล้ที่สุดอยู่ไหน " โฟรโดถาม (ยังนอนแอ้งแม้งหอบแฮ่กๆ)
      " สะพานแบรนดีไวน์ 20 ไมล์ " เมอร์รี่กล่าว,ค้ำถ่อจนแพค่อยๆลอยสู่กลางแม่น้ำ
      ภูตแหวนชักม้ากลับจากสะพาน วิ่งไปสมทบกันอ้อมขนานแม่น้ำไปอีกทาง...