play Apocalypse Now flash title click- ->
1.

    
     "..ไซ่ง่อน ระยำ ยังไงผมก็ยังอยู่แต่ในไซ่ง่อน ผมเฝ้าพะวงคิดว่าจะได้ตื่นขึ้นในป่าอีก เมื่อผมกลับไปบ้านครั้งแรกมันแย่ยิ่งกว่า เพราะเมื่อผมลืมตาขึ้นแล้ว ไม่ได้เจออะไรเลย ผมแทบไม่ได้พูดอะไรกับภรรยา นอกจากตกลงกันว่าจะ หย่า ตอนผมอยู่ที่นี่ก็อยากจะกลับบ้าน แต่เมื่อผมอยู่บ้าน ผมอยากจะกลับเข้าไปอยู่ในป่า ผมอยู่ที่นี่มา 1 อาทิตย์แล้ว " รท.วิลลาร์ด นอนเบิกตาจ้องพัดลมหมุนติ้วบนเพดาน ยกเหล้าดื่ม 1 เป๊ก
     "..รอเมื่อไหร่จะมีคำสั่ง ผมรู้สึกอ่อนแอลง ทุกนาทีที่ผมอยู่ในห้องนี้ ผมอ่อนล้าลงทุกขณะ ไอ้กงที่หมอบอยู่ในพุ่มไม้ จะกลับแข็งแกร่งขึ้น ทุกครั้งที่ผมมองไปรอบๆ ผนังห้องจะค่อยๆบีบแคบเข้ามา.."
     ผู้กองหนุ่มเมาเข้าขั้น รำมวยท่าพิลึกกึกกือ โงนเงนไปมา ก่อนชกกระจกเงาแตก เลือดท่วมสันฝ่ามือ เขายกวิสกี้ดื่มทั้งขวด นั่งขดตัวร้องโหยหวนข้างเตียง

     "..ทุกคนจะได้สิ่งที่ตนต้องการ ผมรอคำสั่งอยู่ แล้วผมก็ได้รับผลกรรม มีคนมามอบภารกิจให้ผมถึงห้อง.."
     " ผู้กองวิลลาร์ดอยู่มั้ยครับ " พลทหาร 2 นายเดินขึ้นบันไดมาเคาะประตูเรียกหน้าห้อง
     " อยู่ รอเดี๋ยว "
     "..งานนี้ผมรนหาที่จริงๆ เมื่อเสร็จสิ้นภาระนี้แล้ว ผมไม่ขอรับงานอีก.."
     " ต้องการอะไรเหรอ " รท.วิลลาร์ดเปิดประตูรับแขก เขาใช้ผ้าคลุมเตียงห่อตัว(ขี้เกียจใส่เสื้อผ้า)
     " ผู้กองสบายดีมั้ยครับ "
     " ก็แล้วยังไงล่ะ " หันหลังกลับ(โชว์ก้นขาวจั้ว)ไปนั่งบนขอบเตียง

     " คุณคือผู้กอง วิลลาร์ด กองพันที่ 505 ใช่มั้ย " พลนำสารยืนอ่านหนังสือ
     " ใช่ "
     " มีคำสั่งให้รายงานตัว "
     " นี่นายจะปิดประตูก่อนได้มั้ย " สั่งพลทหารที่ยืนนอกห้องปิดประตูเข้ามา ไม่ชอบอุจาด
     " เราได้รับคำสั่งให้มารับคุณไปที่สนามบิน "
     " ข้อหาอะไร? "
     " อะไรนะครับ "
     " ผมทำอะไรผิด..! " รท.วิลลาร์ดขึ้นเสียงดังฟังชัด
     " นี่ไม่ใช่หมายศาลครับผู้กอง คุณได้รับคำสั่งให้ไปรายงานตัวต่อกองสารนิเทศ คอมเซ็ค ที่ นาตรัง " ยื่นเอกสารให้ดู " เอาล่ะครับ คุณมีเวลา 2 -3 ชม.ที่จะเตรียมตัว "
     " อย่างนั้นเหรอ " หงายหลังนอนต่อ
     " ผู้กองครับ เดฟ ช่วยหน่อย สงสัยว่าเราจะเจอคนเมา " ทั้งคู่ช่วยกันหิ้วปีก ลากตัว รท.วิลลาร์ดเข้าไปในห้องน้ำ " เราจะพาผู้กองไปอาบน้ำครับ "
     " ไม่เป็นไร นิดเดียว ยืนตรงนี้ครับผู้กอง " พลทหารอีกคนเปิดน้ำฝักบัวพ่นรดศีรษะและลำตัว


     "..ผมกำลังไปที่ๆเลวร้ายที่สุดในโลก ทั้งๆที่ผมยังไม่รู้จัก หลายอาทิตย์ผ่านไปกับเส้นทางหลายร้อยไมล์ เหนือแม่น้ำที่เลื้อยผ่านสมรภูมิ เหมือนสายไฟฟ้าต่อตรงไปยัง เคิร์ท ไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่ผมกลายเป็นผู้เก็บรักษาความทรงจำของ พท.วิคเตอร์ อี. เคิร์ท ยกเว้นการที่ผมกลับมาอยู่ไซ่ง่อนซึ่งเป็นเรื่องบังเอิญ ผมไม่มีทางเลือกนอกจากจะเล่าเรื่องของผม ถ้าคิดจะเล่าเรื่องของเขา ถ้าเรื่องของเขาเป็นการสารภาพล่ะก็ เรื่องของผมก็เช่นกัน.."
     " สวัสดี เข้ามาสิ " ทส.ท่านนายพลทักทาย
     " ขอบคุณครับ "
     " ตามสบายพัก บุหรี่มั้ย "
     " ไม่ครับ ขอบคุณ " รท.วิลลาร์ดตอบตามมารยาท
     " ผู้กองคุณเคยพบท่านหรือยัง "
     " ยังครับ "
     " ไม่เคยเจอท่านนายพลของผมเลยเหรอ? "
     " ไม่เคยเป็นการส่วนตัวครับ " ชักประหม่า

     " คุณทำงานแบบฉายเดี่ยวมามากมั้ย "
     " มากครับผม "
     " รายงานคุณระบุให้ข้อมูลเฉพาะกับ คอมเซ็ค "
     " ผมไม่มีสิทธิ์พูดเรื่องเกี่ยวกับ ปฏิบัติการ "
     " นี่คุณไม่ได้ทำงานให้กับ ซีไอเอ. และ ไอคอร์ป เหรอ? "
     " ไม่ครับ "
     " ถ้าอย่างนั้นคุณไม่ได้สังหารเจ้าหน้าที่สรรพากรที่เมือง กวางตรี เมื่อ 16 มิย. 1968 นะผู้กอง " ทส.อ่านเอกสารลับ
     " ท่านครับผมไม่เคยรู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับการปฏิบัติงานพวกนั้นเลย และผมไม่มีหน้าที่ที่จะพูดเกี่ยวกับเรื่องนั้น ถึงแม้ว่าความจริงจะถูกเปิดเผย "

     " ผมคิดว่าเราควรจะพูดเรื่องงานระหว่างที่ทานอาหารกลางวันนะ และหวังว่าคุณคงทำให้มื้อนี้อร่อยขึ้น ผมเห็น..มือคุณไปโดนอะไรมา บาดเจ็บเหรอ " ผบ.ลุกขึ้นจากก้าวอี้เดินไปนั่งชิดโต๊ะอาหารส่วนตัว " ดูสิว่าเรามีอะไรกินบ้าง ลองดูซิ เจอร์รี่ เนื้ออบปกติก็ไม่เลว เพื่อไม่ให้เสียเวลาส่งต่อทางนี้อีกทาง(ยกถาดกับข้าว) ผู้กองผมไม่รู้ว่าคุณชอบกุ้งมั้ย ถ้าคุณกินแล้ว รับรองว่าคุณไม่ต้องไปลองที่อื่นอีก " ท่านนายพลเอื้อเฟื้อด้วยการยกถาดอาหารจานโปรดเสิร์ฟให้ ยังกะว่าจะเป็น เดอะ ลาสท์ ซัปเปอร์ รท.วิลลาร์ดส่ายหน้าปฏิเสธ " นี่ทำไมไม่เอาไว้สักชิ้นหนึ่งเอง..คุณยังคงพร้อมปฏิบัติหน้าที่ใช่มั้ย "
     " พร้อมครับผม "
     " ผู้กองคุณเคยได้ยินชื่อ พท.วิคเตอร์ อี. เคิร์ท มั้ย " ทส.ยื่นภาพถ่ายขาวดำรูปนายทหารให้ดู
     " ครับ ผมเคยได้ยินครับ..ขอโทษ " (ทำแฟ้มหล่นรูปกระจายกองพื้น)
     " นายทหารปฏิบัติการแห่งกองกำลังพิเศษที่ 5 "
     " ลุค นายช่วยเปิดเทปให้ผู้กองฟังหน่อย " ผบ.สั่งลูกน้อง " คุณควรตั้งใจฟัง "
     " ครับ "

     "..ตี 4 ครึ่ง หน่วยปีเตอร์ วิคเตอร์ คิง (เราดักฟังได้นอกเขตกัมพูชา ยืนยันได้ว่าเป็นเสียงผู้พันเคิร์ท - ทส.) ข้าเฝ้าดูหอยทากไต่อยู่บนขอบของใบมีดโกนขาววับ แต่มันไม่ตาย
     กระจายเสียงครั้งที่ 11 ได้รับเมื่อ 30 ธค. 1968 ตี 5 หน่วยคิงซูลู คิง.. แต่เราต้องฆ่าพวกเขา ต้องเผาให้เป็นจุณ หมูตัวแล้วตัวเล่า วัวตัวแล้วตัวเล่า หมู่บ้านแล้วหมู่บ้านอีก กองทัพแล้วกองทัพเล่า แล้วพวกเขาก็เรียกข้าว่า ไอ้ฆาตกร แล้วเจ้าเรียกว่าอะไร เมื่อฆาตกรกล่าวหาฆาตกรด้วยกัน พวกมันโกหก..! (รท.วิลลาร์ดทานข้าวไม่ลง ตั้งใจฟังต่อ)
     มันโกหกแต่เราต้องปรานีกับพวกที่โกหก ไอ้พวกมหาอำนาจ ข้าเกลียดพวกมัน ข้ารู้สึกเกลียดชัง.." หยุดเทป

     " เคิร์ทเป็นนายทหารฝีมือดีมากที่สุดคนหนึ่ง ที่ประเทศเราเคยมีมา เขาฉลาดมาก เก่งไปเสียทุกเรื่อง และก็เป็นคนดีด้วย " ท่านนายพลสดุดี
     " คนที่มีน้ำใจ ไหวพริบดี และ อารมณ์ดี เขาเข้าร่วมกองกำลังพิเศษ แล้วหลังจากนั้น ความคิด วิธีการ เริ่มผิดปกติ..ไม่สมประกอบ(ส่งรูปถ่ายให้ รท.วิลลาร์ด) ตอนนี้เขาข้ามไปอยู่กัมพูชา พร้อมสายกองกำลังของเขา พวกนั้นบูชาเขาเหมือนพระเจ้า และเชื่อฟังทุกคำสั่ง ไม่ว่าจะงี่เง่าแค่ไหนก็ตาม " ทส.กล่าวเสริม
     " ผมมีอีกข่าวหนึ่งที่คุณต้องช็อค ผู้พันเคิร์ทเคยถูกจับข้อหาฆาตกรรม " ผบ.
     " ผมไม่เข้าใจครับท่าน ฆาตกรรมใครครับ "
     " เคิร์ทสั่งประหารชาวเวียตนามที่เป็นคนของหน่วยสารนิเทศ เขาเชื่อว่าพวกนั้นเป็น นกสองหัว เขาก็เลยตั้งศาลเตี้ยจัดการซะเอง " ทส.พูดแทรก
     " เอาล่ะ คุณก็เห็นแล้ว สงครามครั้งนี้หลายสิ่งหลายอย่างดูสับสน อำนาจ อุดมการณ์ ศีลธรรมเก่าๆ และความจำเป็นที่จะปฏิรูปกองทัพ แต่ที่นั่นกับคนพื้นเมืองเหล่านี้ มันก็เป็นสิ่งล่อใจพอที่จะสถาปนาตนเองเป็น พระเจ้า เพราะว่าเราต้องมีข้อขัดแย้งอยู่ในใจกันทุกคน
     ระหว่างความมีเหตุผล กับ ไร้เหตุผล ระหว่าง ความดี และ ความชั่ว และความดีก็ไม่ ชนะ เสมอไป บางครั้งด้านมืดของจิตใจก็ชนะสิ่งที่ ลินคอร์น เรียกว่า ผู้ที่ประเสริฐกว่า
     โดยธรรมชาติของมนุษย์ ทุกคนก็มีจุดแตกหัก คุณกับผมก็มี แต่เคิร์ทได้ถึงจุดนั้นแล้ว(สิ้นสุดความอดทน) เห็นได้ชัดว่าเขาวิปลาสไปแล้ว " ท่านนายพลสรุป
     " ครับท่าน ชัดมาก เข้า บ้า แน่ๆ " รท.วิลลาร์ดคล้อยตาม

     ท่านนายพลจิบวิสกี้ ส่งสายตามาทางทส.
     " หน้าที่ของคุณก็คือขึ้นไปตาม แม่น้ำนัง พยายามตามรอยผู้พันเคิร์ทไปถึง นูมังข่า เรียนรู้สิ่งต่างๆเท่าที่ทำได้ เมื่อคุณพบผู้พัน จงเข้าแทรกซึมกองกำลัง และทำลายการบังคับบัญชาของเคิร์ท "
     " กำจัดผู้พัน ใช่มั้ย? "
     " เขาอยู่ที่นั่น ปฏิบัติการโดยปราศจากกฏเกณฑ์อันสมควรใดๆ ไม่มีการควบคุมที่ผู้คนยอมรับกัน และเขาก็อยู่ในสนามรบคอยสั่งการกองกำลังนั่น "
     " ฆ่าเขาด้วยความเกลียดที่เป็นทุนเดิม " จนท.หน่วยสืบราชการลับซึ่งนั่งฟังอยู่นานเผย " เข้าใจหรือยังผู้กอง งานนี้ ลับสุดยอด และจะไม่มีใครรู้ " ยื่นบุหรี่ และจุดไฟแช็คให้


    "..ผมฆ่าคนไปกี่คนแล้วนะ อย่างน้อยก็ 6 คนที่ผมแน่ใจ เพราะอยูใกล้เวียตนามหายใจแทบรดหน้า แต่นี่เป็นอเมริกัน และเป็นนายทหาร จริงๆแล้วผมไม่น่าจะรู้สึกรู้สาอะไร แต่กลับรู้สึก ระยำ..! ตั้งข้อหาฆาตกรรมในที่แบบนี้ก็เหมือนให้ใบสั่งเมื่อใครขับรถเร็วเกินร้อย ผมรับงานนี้ แล้วผมจะทำอย่างไรต่อไป แต่ผมไม่รู้จริงๆว่าจะทำอะไรเมื่อพบเขาแล้ว(รท.วิลลาร์ด ใช้ผ้าดำปิดตานอนอยู่ในเรือลาดตระเวน)  
     ผมนั่งเรือนาวิกโยธินแบบ พี.บี.อาร์.ล่องไปตามชายฝั่ง แม่น้ำโขง เป็นเรือไฟเบอร์ใช้ลาดตะเวน ซึ่งเห็นได้ทั่วไปตามลำน้ำ เขาว่าคงสะดวกกว่าถ้าจะหาข้อมูลได้โดยที่คุณไม่สนใจมันมากนัก ก็ดีเหมือนกัน ผมจะได้มีเวลา และสูดอากาศบ้าง แต่มีปัญหาอยู่อย่างหนึ่งคือผมไม่ได้อยู่คนเดียว.."
     " สวัสดีครับผู้กอง " ไอ้มืดนั่งแปรงฟันบนกราบเรือทักทาย
     "..ลูกเรือส่วนใหญ่เป็นเด็กหนุ่ม พวกนักดิ้นที่กำลังเต้นอยู่บนหลุมศพตัวเอง.."
     " นายอายุเท่าไหร่ " ผมลุกขึ้นถาม
     " 17 ครับ "

     "..พวกเขาเรียกพ่อครัวว่า คนคุมเครื่อง เขามาจากนิวออลีนส์ แทบจะไม่รู้จักเวียตนามเลย บางทีอาจจะไม่รู้จักนิวออลีนส์ด้วย แลนซ์ เป็นนักกระดานโต้คลื่นชื่อดังจากหาดทางใต้ของแอล.เอ. มองแล้วไม่น่าเชื่อว่าจะเคยจับอาวุธมาก่อน คลีน มร.คลีนมาจากแถวบรองส์ทางใต้ เชื่อได้เลยว่าพอได้ยินเรื่องแสงแดด และทุ่งกว้างในเวียตนาม เขาก็สดใสทันที แล้วก็มี ฟิลลิปส์ เป็นหัวหน้าอยู่ถึงแม้ว่างานนี้ เป็นงานของผม แต่ที่แน่ๆเรือเป็นของหัวหน้า.."
     " มีอยู่ 2 ทางที่เราจะเข้าไป แม่น้ำนัง ได้ " ไอ้มืด,พลขับรายงาน รท.วิลลาร์ดเปิดไฟแช็คจุดบุหรี่สูบ " อันตรายทั้งคู่ พวกเวียตกงอยู่เต็มเลย "
     " อย่าห่วงน่า " รท.วิลลาร์ดยื่นมวนบุหรี่ให้เขา
     " ผมไม่สูบครับ " จับปากกาขีดบนแผนที่ " ผมเคยปฏิบัติภารกิจอยู่แถวนี้ 6 เดือนมาเห็นจะได้ ผมพาคนๆหนึ่งข้ามไปที่ ตูลัง เขาเป็นทหารบกเหมือนกัน ผมได้ข่าวว่าเขาระเบิดหัวตัวเองไปแล้ว "

     เรือตรวจการณ์แล่นลิ่วไปตามลำน้ำ เสียงลำโพงวิทยุดังขึ้นจากอุ้งมือพลทหารขาโจ๋
     " สวัสดีเวียตนาม ผมทหารพิเศษ แซ็ค จอร์นสัน แห่ง เอ.เอ็ฟ.วี.เอ็น. ขณะนี้อุณหภูมิ 82°F ที่ไซ่ง่อน และมีความชื้นสูงมาก เรามีข่าวสำคัญจากนายกเทศมนตรีไซ่ง่อน เอาล่ะกรุณาตากผ้าของท่านภายในห้อง อย่าแขวนห้อยโตงเตงนอกหน้าต่าง นายกท่านอยากให้ไซ่ง่อนดูสะอาดตา และที่นิยมเปิดอีกเพลงหนึ่งนานมาแล้วตามคำขอ ให้ แซม หน่วยรบที่ 1. กองพันที่ 35 จากหน่วยปืนเล็กที่ อันคาง (รท.วิลลาร์ดเปิดซองสีน้ำตาล ดูรูปถ่ายหมู่ทหารอเมริกัน อีกภาพเป็นชาวบ้าน,ชนพื้นเมือง เสียงดนตรีแผดลั่น เต้นกระโดดออกมาจากวิทยุ)
     " ของ โรลลิ่งสโตนส์ เพลง ซาทิสแฟคชั่น "
     เจ้าหนูยืนขึ้นโยกสะโพกย้ายสะเอวครวญเพลงตามจังหวะร็อคเอ็นโรล มือข้างหนึ่งกำวิทยุไว้แน่น แลนซ์ ผูกเชือกยาวโยงกับท้ายเรือ สองเท้าเหยียบกระดานโต้คลื่นสบายใจเฉิบ

     ผู้กองเปิดภาพถัดไปคือโฉมหน้า พท.เคิร์ท และ เอกสารเกียรติประวัติ
     "..ตอนแรกผมคิดว่าเขาให้แฟ้มผิดมา ผมไม่อยากเชื่อว่าเขาจะสั่งฆ่าคนๆนี้ เวสต์ปอยต์รุ่นที่ 3 เป็นที่ 1 ของรุ่น ผ่านเกาหลี ผ่านโดดร่มได้เหรียญมานับพัน และอื่นๆอีกมาก ผมได้ยินเสียงของเขาในเทป มันก้องอยู่ในหูผม แต่ผมจับเสียงนั้นมาปะติดปะต่อกับคนๆนี้ไม่ได้ " รท.วิลลาร์ดปาดเหงื่อบนใบหน้า
     " เขามีผลงานที่น่าประทับใจมาก บางทียิ่งกว่าประทับใจ ผมว่ามันยอดเยี่ยมมาก เขามีทางที่จะขึ้นไปเป็นหัวหน้าระดับสูงในองค์การ อย่างนายพลหรือผู้บัญชาการ และอื่นๆในปี 1964 เขากลับจากเวียตนาม แล้วทุกสิ่งทุกอย่างก็แย่ลง รายงานที่เขาส่งให้กับพวกหัวหน้า และ ลินดอร์น บี. จอห์นสัน ถูกเก็บเป็นความลับ
     แสดงว่าเขาต้องไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่พท.เคิร์ทรายงาน ต่อมาอีก 2 - 3 เดือน เขาขอย้ายตัวเองถึง 3 ครั้ง ไปที่สนามฝึกพลร่ม เมืองฟอร์ตเบนนิ่ง จอร์เจีย ในที่สุดเขาก็ได้ย้าย เขาเพิ่งจะ 38 ทำไมถึงทำแบบนั้น ปี 1966 เข้าร่วมกองกำลังพิเศษ กลับมาเวียตนาม.."

     " นั่นอะไร " ฟิลลิปส์สงสัย
     " ไฟส่องเครื่องบิน บี.52 บุก " รท.วิลลาร์ดตอบ
     " ทุกครั้งที่ฉันได้ยินเสียงแบบนี้ เกิดเรื่องทุกที ไอ้เวียตกงไม่เคยเห็นหรือได้ยินมันเลย นั่นไงล่ะมาแล้ว ความสั่นสะเทือนจะกดดันให้แกหายใจไม่ออก เดี๋ยวมีเรื่องแน่ๆควันนี่ครั้งที่ 2 แล้ว มีควันสีเต็มไปหมดเลยที่นั่น ดูสิหัวหน้า " พลขับโยนกล้องส่องทางไกลให้รท.วิลลาร์ด
     " เป็นกองกำลังทางอากาศของหน่วยยานเกราะที่ 1 นั่นเขาล่ะคนที่จะพาเราไปที่ปาก แม่น้ำนัง แต่พวกเขาน่าจะรอเราอยู่ที่จุดนัดไกลออกไปอีก 30 กิโล "
     "..ค๊อปเตอร์ทำเอาพวกเด็กหนุ่มนั่งไม่ติด หน่วยยายเกราะที่ 1 เดิมเป็นหน่วยทหาร ม้า ตอนหลังเขาเปลี่ยนจากม้าเป็น เฮลิค๊อปเตอร์ แล้วก็มาวนเวียนแถวเวียตนาม มองหาขี้ ทำให้พวกเวียตกงอกสั่นขวัญแขวน เพราะชั่วโมงที่แล้วยังไม่มีทีท่าว่าจะมีทหารมากวาดล้างที่นี่เลย.."
     " ไปสิ เดินต่อไป อย่ามองกล้อง แค่เดินผ่านไปเฉยๆเหมือนคุณกำลังรบอยู่ ไปเร็ว " ผู้สื่อข่าวสงครามแอ๊คอาร์ท

     รถถัง และ ฮ.ถล่มหมู่บ้านแหลกลาญ ไฟไหม้เผาผลาญ ควันโขมงไปทั่ว เหล่าทหารราบ จีไอ.ตะลุยกวาดล้างทุกตารางนิ้ว
     " ผบ.อยู่ไหน? " รท.วิลลาร์ด
     " ยืนอยู่ตรงนั้นครับ " ชี้ไปที่นายทหารใส่แว่นดำ สวมหมวกจังโก้
     " ผม รท.วิลลาร์ด ถือหนังสือจากกองสารนิเทศ คอมเซ็ค หน่วยที่ 2 ผมเข้าใจว่าที่ นาตรัง ได้แจ้งให้ทราบเรื่องภารกิจของผมแล้ว " ยื่นเอกสาร
     " ภาระอะไร ผมไม่เคยรู้อะไรอะไรเลยจากนาตรัง " ส่งต่อให้ทส.
     " ครับ คือหน่วยของท่านจะต้องไปส่งเราที่ แม่น้ำนัง "
     " ก็ได้ แต่ตอนนี้อย่าเพิ่งมายุ่งได้มั้ย จนกว่าธุระฉันจะเสร็จ " แกะสำรับไพ่ " เอาล่ะ ดูซิว่าเรามีอะไรบ้าง 2 โพธิ์แดง 3 โพธิ์แดง 4 ข้าวลามตัด 6 ดอกจิก 8 โพธิ์แดง ไอ้นี่ไม่น่าจะได้แจ๊คเลยพับผ่า " แจกไพ่แต่ละใบให้ศพทหารเวียตกง

     " ผู้กองอะไรครับ "
     " ไพ่ตาย " รท.วิลลาร์ดดูสัญลักษณ์หลังไพ่ รูปดาบและโล่
     " อะไรนะครับ " พลทหารติดตามงง
     " ไพ่ตาย เพื่อให้ไอ้กงรู้ว่าใครทำ "


     " กระฉับกระเฉงหน่อย " ผบ.กระตุ้นลูกน้อง
     " มีระเบิดในหลุมมมม " ใครคนหนึ่งตะโกน
     บึ้มมม..!
     รท.วิลลาร์ดก้มตัวหลบแรงระเบิดจากหลุมเพาะ
     ชาวบ้านลูกเล็กเด็กแดงถูกต้อนยัดท้ายเรือสะเทิ้นน้ำสะเทิ้นบก
     " ออกได้ " ผบ.สั่ง เรือปิดท้ายแล่นออกจากตลิ่ง

     " เฮ้ย แม่งทำอะไรวะ นี่อะไรกัน " ผบ.กราดเกรี้ยว
     " เขา(แกว)บาดเจ็บมากครับท่าน เราทำได้แค่จับเอาไส้ยัดใส่ที่เดิมครับ "
     " เขาจะพูดอะไร? " ผบ.ซัก
     " มันเป็นพวกไอ้กงสกปรก "
     " มันหิวน้ำ "
     " แต่มันดื่มพวกน้ำโคลนก็ได้ "
     " ไสหัวหัวไป..! " ใช้มือผลักพลทหาร " เอามา ส่งกระติกน้ำมา "
     " ท่านนั่นมันไอ้ กาแบ้ว "
     " ใครกล้าห้ามฉันก็จงไสหัวไป ก่อนที่ฉันจะเตะแกกระเด็น "
     " มันฆ่าคนของเรานะท่าน "
     " ใครก็ตามที่ กล้าหาญ จะดื่มน้ำฉันเมื่อไหร่ก็ได้ "

     " ผู้พันครับ ลูกเรือนั่นคือ แลนซ์ จอห์นสัน นักเล่นกระดานโต้คลื่น "
     " ว่ายังไงนะ เขาอยู่ที่นี่เหรอ? "
     " ตรงนั้นครับ "
     ผบ.ไม่สนไอ้แกวนั่น ส่งกระติกน้ำกลับคืนลูกน้อง เดินผละไปริมฝั่งน้ำ
     " ย้ำเรามีผู้บาดเจ็บ.." พลวิทยุส่งข่าว

     " คุณชื่ออะไร " ผบ.
     " ผมพลประจำปืนที่ 3 แลนซ์ จอห์นสัน ครับ "
     " ผมพลประจำปืนที่ 3.. " พลทหารที่ยืนข้างแลนซ์สะเออะรายงานตัวด้วย แต่ถูกผบ.เบรก(ไม่สนพวกโนเนม)
     " แลนซ์ จอห์นสัน นักเล่นกระดานโต้คลื่นเหรอ? "
     " ครับท่าน "
     " เป็นเกียรติมากที่พบคุณ แลนซ์ ผมชอบลีลาการโต้คลื่นของคุณมานานหลายปีแล้ว " เช็คแฮนด์ " ชอบตอนที่คุณม้วนตัวตัดคลื่นจริงๆ "
     " ขอบคุณครับท่าน " ยิ้มแก้มแทบแตก
     " คุณเลิกพูดคำว่า ครับ ได้แล้ว ผม บิล คิลเล่อร์ ไอ้จอมโหด " ใช้มือโอบไหล่เป็นกันเอง " คนนี้มากับคุณเหรอ (มองข้ามหัวรท.วิลลาร์ด) นี่ ไมค์ จากซานดิเอโก จอห์นนี่ จากมาลิบู พวกมันเซิร์ฟสมัครเล่น ไม่มีใครฝีมือเท่าคุณเลยไอ้เสือ(เช็คแฮนด์กับเพื่อนใหม่) เราเล่นเซิร์ฟประจำแถวๆนี้ ผมชอบปฏิบัติหน้าที่ให้เสร็จเร็วๆ จะได้บินไป วองท่า เพื่อจะไปสอนตอนบ่าย "

     " วิญญาณบริสุทธิ์จงสถิตย์อยู่กับเขา.. " หลวงพ่อในชุดพรางนำทหารที่รอดตายสวดให้แก่ผู้จากไป ขณะ ฮ.ดึงตาข่ายหิ้ววัวตัวโตลอยเท้งเต้งอยู่กลางอากาศ

     "..คิลเล่อร์ ค่อนข้างจะมีความสุขมาก พวกเขามี ทีโบนสะเต็ก (เจ้าวัวดวงกุดตัวนั้นแหละ) มีเบียร์ และ เปลี่ยนสนามรบให้เป็นงานปาร์ตี้ชายหาด ยิ่งเขาทำให้ที่นั่นเหมือนบ้านมากเท่าไหร่ ทุกคนยิ่งคิดถึงบ้านมากเท่านั้น.."
     ผบ.จัดงานชุมนุม ปาร์ตี้ยามค่ำคืนใกล้ๆแคมป์ เขาหยิบกีตาร์โปร่งขึ้นมาดีด ฮัมเพลง สบายอารมณ์ ท่ามกลางลูกน้องนั่งรายรอบ
     " ฉันเอาแบบไม่สุกนะ แต่ไม่ใช่เนื้อดิบๆ "
     "..ผมว่าเขาไม่ใช่นายทหารที่เลวนะ เขารักพลทหารของเขา และคุณจะรู้สึกปลอดภัยเมื่ออยู่กับเขา มองดูทหารหนุ่มที่อยู่รอบตัวเขา เขารู้แต่ว่าเขาจะไม่บาดเจ็บ หรือแม้แต่หนังถลอก.." รท.วิลลาร์ดนอนจิบเบียร์กระป๋อง
     " คุณมีภารกิจอะไรเหรอผู้กอง สงสัย นาตรัง จะลืมไปแล้ว " ผบ.หัวเราะชอบใจ
     " คืออย่างนี้ครับท่าน มี 2 ทางที่เราจะเข้าไป แม่น้ำนัง ได้ " ผู้กองหนุ่มกางแผนที่
     " ใช่ "
     " ที่นี่ แล้วก็ที่นี่ มีอยู่ 2 แห่งเท่านั้นที่ผมแน่ใจ "
     " แถวนี้ รก มาก " ผบ.ชี้แนะ
     " หมายความว่ายังไงครับ รก "
     " รก นะเหรอ ก็คือมีพวกกับระเบิด และปืนเยอะ ผมเสียเรือรีคอนไป 2 -3 ลำที่นั่น หมู่บ้านนั้นชื่อ วัน-เด้า ชื่อมันเหี้ยเหมือนกันหมด ไมค์ แกรู้อะไรแถว วัน-เด้า อีกมั้ย "
     " ตรงนั้นมีคลื่นสวยมาก "

     " คลื่นเหรอ? " ผบ.สนใจ
     " สูงเกือบ 6 ฟุต มันเยี่ยมมาก มีคลื่นเป็นแนวยาวทั้งขวาและซ้าย เป็นที่ๆดีมาก ไม่น่าเชื่อทั้งๆที่เป็นเมืองเล็ก "
     " ทำไมไม่บอกฉันตั้งแต่แรกว่าคลื่นดี ฉันไม่เคยเห็นยอดคลื่นสวยๆเลยในประเทศนี้ ชายหาดแม่งพังเป็นแถบๆ"
     " ก็มัน รก นี่ครับท่าน ขึ้นไปก็โดนยิงเละ นั่นมันเขตไอ้กง ท่านครับเราคงไปถึงที่นั่นกันตอนเช้าตรู่ ตอนนั้นจะมีลมบก แต่เรือคงไม่ไหว ปากแม่น้ำอาจจะตื้นเกินไป "
     " เราจะเอาเรือคุณไปหย่อนไว้ที่ๆคุณต้องการ " พลทหารผิวสีเสนอ
     " เรามีกองกำลังทางอากาศนะไอ้หนู มีค๊อปเตอร์ด้วย " ผบ.ลุกขึ้นยืนใช้มือประกอบท่าทางคำพูด " เราจะเข้ายึดที่นั่น แล้วเอาเรือไปที่ไหนก็ได้ที่คุณพอใจ ผู้กอง .. คลื่นสูง 6 ฟุต " หัวเราะเอิ๊กๆอีกที " ฉันจะจัดเรือปืนคอยระวังหลัง แลนซ์ ไปกับ ไมค์ ไปเลือกกระดานโต้คลื่น แล้วเอาของฉันมาด้วย เอาขนาด 8 ฟุต 6 นิ้ว มีอะไรข้องใจมั้ยน้อง !?! "
     " ตรงนั้นมัน รก นะท่าน เขตไอ้กงทั้งนั้น "
     " ไอ้กงไม่เล่นวินด์เซิร์ฟหรอก..! "

     ฮ.ติดเครื่อง ใบพัดหมุนเร็วถี่ขึ้น ไฟท้ายกะพริบสีแดงวาบ พลทหารวิ่งขึ้นไปนั่งประจำตำแหน่ง (ไม่ลืมแบกแผ่นกระดานโต้คลื่นตามที่ลูกพี่สั่ง)
     " คลื่น นายต้องไม่เชื่อนี่แน่ๆ ดูสิ " ฟิลลิปส์เปรยกับลูกเรือตอนเข้าไปนั่งในฮ.พร้อมกัน " ให้ตายเถอะ เขาจะเอาเรือขึ้นฟ้าแล้ว "
     " เป็นยังไงบ้าง จิมมี่ " ผบ.ทักทายพลขับฮ.คู่ใจ
     " ผมอยากขยี้พวกมันเต็มทนแล้ว ครับท่าน "
     " เอาเลยพวก ไปได้แล้ว " ชูกำปั้น
     แตรทรัมเป็ตเป่าสัญญาณเคลื่อนพล ฮ.แต่ละลำค่อยๆทะยานบินสู่ท้องฟ้า เปิดสปอตไลท์ส่องลงมาสู่พื้น ก้อนเมฆสีแดงฉานราวผีตากผ้าอ้อม..

   
    next chapter >>