![]() 1 ![]() ![]() เขาแต่งสูทเนี๊ยบในมาดขรึม จ้องมองออกไปนอกหน้าต่างกระจกสูงจากพื้นชนเพดาน แล้วหมุนตัวเล็กน้อยพอให้นักข่าวหนุ่มเห็นเสี้ยวใบหน้าด้านข้างก่อนเอ่ยปาก " คุณอยากฟังเรื่องของผมงั้นเหรอ " " ก็งานของผมนี่ สัมภาษณ์ชีวิตผู้คนทำรายการ ฅนค้นฅน ส่งให้สถานีโทรทัศน์โมเดิร์นไนน์ " " คุณเตรียมเทปไว้เยอะซินะ " " ไม่ต้องห่วงหรอกผมเอามาเพียบเลยล่ะ " " คุณสะกดรอยตามผมมาใช่มั้ย? " " ทำนองนั้น ท่าทางคุณน่าสนใจดี ที่นี่บ้านคุณเหรอ " " ไม่ แค่ห้องว่างเปล่า " " งั้นเริ่มเลยดีมั้ย(กดปุ่มบันทึก).. คุณทำงานอะไร? " " ผมเป็น แวมไพร์ ผีดูดเลือด " " คุณนี่โม้เก่งเป็นบ้าเลย ว่าแต่พูดจริงรึเปล่าแฮะ " " แน่นอน ผมดักรอคุณตั้งแต่อยู่ในตรอกแล้ว ดูคุณเฝ้าดูผม แล้วคุณก็เริ่มพูดชักชวน " " ผมคงโชคดีสินะ " " อาจเป็นโชคของเราทั้งคู่ " " คุณว่า คุณเอ่อ รอผมทำไม จะดูดเลือดผมรึไง " " ใช่ แต่คุณไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอก " " นี่คุณพูดจริงรึเปล่าเนี่ย นึกว่าแวมไพร์ไม่ชอบแสงซะอีก มืดทึบแบบนี้บรรยากาศสุดสยองดี " " ไม่จริงหรอก ตั้งสติให้ดี " เขาเดินไปเปิดสวิทช์โคมไฟกลางห้อง " พระเจ้า ! " ชายหนุ่มเต้นผาง ลุกจากเก้าอี้ ถอยห่างโต๊ะไปอยู่ริมห้อง ร่างแวมไพร์ซีดเผือด และผิวเรียบลื่นราวกับถูกแกะสลักมาจากกระดูกฟอกขาว ใบหน้าไร้ชีวิตชีวาคล้ายรูปปั้น ดวงตาสีเขียวแวววาวเหมือนเปลวไฟส่องกะพริบในกระโหลกผี " อย่ากลัวไปเลย ผมรอโอกาสนี้มานานแล้ว " " คุณทำได้ไง " มือชี้หน้า เดินวนไปรอบโต๊ะ " เหมือนอย่างคุณไงแต่ง่ายกว่าเยอะ ผมเคลื่อนไหวเร็วเกินกว่าคุณจะเห็น ผมมีเลือดเนื้อแต่ไม่ใช่คน ผมเป็นแวมไพร์มา 200 ปีแล้ว .. เชิญนั่ง ผมจะเล่ายังไงดีล่ะ หรือว่าจะเริ่มเรื่องเหมือนนิยาย ผมเกิด เติบโต หรือจะเริ่มตอนที่ผมเข้าสู่รัตติกาลล่ะ ว่ายังไง ผมว่าเริ่มจากตรงนี้ดีกว่านะ " " คุณไม่ได้โกหกผมใช่มั้ย " " โกหกเพื่ออะไร .. มันเริ่มขึ้นเมื่อปี
1791 ผมชื่อ หลุยส์ หนุ่มกว่าคุณตอนนี้ เป็นเจ้าของไร่ ปวงเดอลัก
ในหลุยส์เซียน่า ริมฝั่งแม่น้ำมิสซิสซิปปี้ทางตอนใต้ของนิวออร์ลีนส์
เมียผมตายตอนคลอดลูก หลังจากที่นางและลูกผมตายไปครึ่งปี ผมก็ได้ร่วมเป็นพวกมัน
ผมไม่อาจทนทานกับการสูญเสีย มันกินระยะเวลายาวนานยิ่งนัก ผมอยากสละทุกสิ่ง
ทรัพย์สิน เงินทอง จิตใจ .. ![]() ![]() " ท่านไม่หิวเหรอคะ " สาวใช้สงสัย " หิวสิ หิวจนจะกินม้าทั้งตัวอยู่รอมร่อ " เลอสตัทเย้ย " ข้ากินเองได้ อีเวต ไปเถอะไม่ต้องคอยดูแล " หลุยส์คว้าข้อมือสาวใช้หมับ จ้องเส้นเลือดโปนต้นคอของหล่อนก่อนปล่อยตัว " แกล้งทำไม่ได้เหรอเจ้าโง่ อย่าใจร้อนสิ มีบ้านอยู่ก็ดีแค่ไหนแล้ว " เลอสตัทคว้าหนูพุกติดมือจากใต้โต๊ะ กัดคอมันรินเลือดใส่แก้ว " แกล้งทำเป็นดื่มหน่อย อย่าให้แก้วคริสตัลดีๆเสียเปล่า (หลุยส์รับแก้วประคองมือสั่นเทาดื่มเลือดหนูแล้วสะอึก) ข้ารู้ เย็นเร็วใช้มั้ยล่ะ " " เราต้องอยู่ในสภาพอย่างงี้เหรอ กินเลือด หนู เนี่ยนะ " " มันไม่ใช่การมีชีวิตอยู่แต่คือการเอาชีวิตรอด มันมีประโยชน์มากถ้าเจ้าต้องอยู่บนเรือเป็นเดือน ไม่มีอะไรในโลกนี้ที่ไม่มีเสน่ห์ " " ใช่ " " แต่ข้าก็เบื่อหนูนาเต็มทีแล้ว "เลอสตัทปัดซากหนูจากโต๊ะทิ้ง " เราอยู่โดยไม่ต้องฆ่าใครก็ได้นี่ " " อะไรก็เป็นไปได้แต่รอแค่สัปดาห์เดียว ไปนิวออร์ลีนส์เถอะ เจ้าจะได้เห็นการล่าจริงๆ " เลอสตัทฆ่าคนคืนละคนสองคน เหยื่อคนแรกเขาจะฆ่าสาวน้อยแรกรุ่นเสมอ เหยื่อคนที่สองเขาจะเลือกหญิงสาวโตเต็มวัย พวกไฮโซ-โคตรตอแหลในวงสังคมเขาก็ชอบหากแต่พวกขุนนางในปราสาทราชวังคือสิ่งโปรดปรานที่สุด .. " ไม่จำเป็นต้องปราณี เห็นนั่นมั้ยหญิงหม้ายแห่งเซนต์แคลร์ นางไหว้วานเจ้าหนุ่มชู้ผู้โอหังเป็นคนฆ่าสามี " " เจ้ารู้ได้ไง? " " อ่านความคิด ทำสิ " " ข้าทำไม่ได้ " " ช่างเหอะ เราคงมีพลังไม่เหมือนกันแต่เวลาจะช่วยให้เจ้ากล้าแกร่งขึ้นเองจำคำข้าไว้ .. นางโทษว่าทาสเป็นฆาตกร ลองคิดดูว่าเขาทำอะไร ผู้นับถือปีศาจอย่างง่ายดายเช่นนี้ " " สวัสดีค่ะ เมอซิเออร์ " นางจับมือเลอสตัทกับหลุยส์ " จะไปไหน? " หนุ่มน้อยหน้ามนคู่ชู้สาวแก่ถูกเลอสตัทล่อไปในที่ลับตา " เปล่านี่ " เขาอ้อมไปด้านหลังแต่ไม่สบโอกาส จึงใช้ปลายนิ้วช้อนคางเพ่งสายตาราวสะกดจิตพลันกัดซอกคอ " หนุ่มน้อยเจ้าช่างประหลาดนัก ข้าแก่จนเป็นยายเจ้าได้แล้วนะ (หลุยส์จูบซอกซอนคอ)อย่างนั้นแหละที่ข้าต้องการ " หมาน้อยพันธุ์พุดเดิ้ล 2 ตัวเห่าหลุยส์เสียงขรม เขาดึงเชือกจับตัวมันกัดคอ " ปาปิญอง ของข้า เจ้าฆ่าผีเสื้อน้อยของข้า โอ้ ไม่นะ ไม่ " สาวแก่ตกใจตัวสั่นงันงก เลอสตัทบิดคอนางตายคามือก่อนร้องโวยวาย " เจ้านี่มันน่าอับอายแทนแวมไพร์เสียจริงๆ แดก หนู กับ หมา งั้นเหรอ เราเกือบตายทั้งคู่นะ " " ข้าต้องตกนรกเพราะเจ้า " " ข้าไม่รู้จักนรก " " ตายซะ " หลุยส์ผลักอกเลอสตัทร่างลอยละลิ่วไปชนโคนต้นไม้ " ต้องอย่างงี้สิ โทสะ โมหะ ข้าถึงเลือกเจ้าไง แต่เจ้าฆ่าข้าไม่ได้หรอก กิน อย่างที่เจ้าอยาก หนู ไก่ หมา ข้าจะคอยดูแลเจ้าเอง จดจำไว้อย่างนะเจ้าอยู่โดยไม่มีข้ามันแสนลำบากยิ่งกว่านัก " ![]() ![]() " เจ้ายังโชคดี ใน ปารีส แวมไพร์ต้องฉลาดเสมอ " " ปารีส? " " คมเขี้ยวเป็นสิ่งสำคัญของเรา " " เจ้ามาจากปารีสเหรอ " " ข้ากลายเป็นผีดิบที่นั่น " " บอกข้าหน่อยเจ้าต้องรู้อะไรบ้างแน่ " " ข้าไม่รู้อะไรเลย ข้าไม่มีวันที่จะลืมอดีตบ้างรึไง " " แต่ข้าต้องรู้ความหมายของมันบ้างสิ " " ทำไม..! " (เลอสตัททุบโต๊ะโครม)ทำไมข้าต้องรู้ เจ้าอยากรู้เหรอ ..เสียงนั่นทำให้ข้าอยากจะบ้าตาย เราอยู่ที่นี่มาเป็นอาทิตย์มีแต่เสียงเอะอะ " เลอสตัทได้ยินเสียงทาสแอฟริกันสวดมนต์โห่ร้องดังระงมคุ้งน้ำ " ใช่ พวกทาสรู้เรื่องเรา มันเฝ้าดูเรากินอาหารจากจานเปล่า ดื่มน้ำจากแก้วเปล่า " " งั้นไป นิวออร์ลีนส์ เถอะ มีอุปรากรมาแสดง เราจะได้ลิ้มรสอาหารฝรั่งเศสบ้าง " " ข้าไม่อยากฆ่าใครอีกแล้ว " " กินไก่มันอันตรายนะหลุยส์ ไข้หวัดนกกำลังระบาด " เลอสตัทหมดความอดทน เขาควบม้ากระโจนข้ามกองไฟท้าทายขบถทาส " เมอซิทหลุยส์ไม่ทานอาหารเหรอคะ " สาวใช้ว่าขณะเห็นหลุยส์เอาแต่นั่งจมจ่อมในภวังค์ " ไม่หรอก " " ข้าเป็นห่วงท่านนะคะ ท่านไม่ได้ออกไปขี่ม้านานแค่ไหนแล้ว นานเพียงใดที่ท่านไม่ได้ไปเยี่ยมเรือนทาส มีแต่คนตายเต็มไปหมด ท่านยังเป็นนายของข้ารึเปล่าคะ " " แน่นอน อีเวต " " ถึงยังไงก็ต้องฟังข้าก่อน ท่านต้องไล่แขกของท่านออกไป ทาสกลัวเขามากแล้วจะพลอยกลัวท่านด้วย " " ขนาดข้ายังกลัวตัวเองเลย " หลุยส์ลูบไล้มือนางแผ่วเบาก่อนเผลองับ นางกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดสุดเสียง พวกทาสลุกฮือถือคบไฟกรูกันมาปิดล้อมคฤหาสน์ หลุยส์อุ้มศพอีเวตเปิดประตูออกมาเผชิญทาส " ฟังข้านะที่นี่ต้องคำสาปอาถรรพ์ นายของเจ้ากลายเป็น ปีศาจ ไปแล้ว สูเจ้าเป็นอิสระรีบหนีไปซะ ได้ยินรึเปล่า ไป ไป หนีไปให้พ้น " เลอสตัทโผล่พรวดมาตอนหลุยส์สุมไฟเผาข้าวของ เปลิวเพลิงลุกพรึ่บลามไปตามผ้าม่าน ฟูก หมอน เครื่องเรือนไม้ " ดี ดีมาก เจ้าเผาบ้านทิ้ง เผาทุกอย่างที่เรามี เราต้องกลับไปอยู่ซอมซ่อกลางไร่นา " " คิดว่าสมบัตินี่เป็นของเจ้าเหรอไง " " หุบปากหลุยส์ มานี่ลุกขึ้น " เลอสตัทหิ้วปีกสหายจากกองเพลิง " นี่ที่ไหนกัน " " คิดว่าที่ไหนล่ะ เจ้าโง่ ในสุสานน่ะสิ ทีนี้เจ้ามีความสุขรึยัง ถูกใจรึเปล่า " " เราสมควรตกนรก " " แล้วถ้านรกไม่มีจริงล่ะ หรือหากยมทูตไม่ต้อนรับเรา เคยคิดรึเปล่า " นรกมีจริง ไม่ว่าข้าจะอยู่ที่ไหนนั่นล่ะคือนรก ต่อมาเราเช่าบ้านริมฝั่งแม่น้ำอยู่ในนิวออร์ลีนส์ ..
chapters [ 1 ] [ 2 ]
[ 3 ] [ 4 ]
movie review Eng - Movie script gallery1. gallery2. gallery3. Guestbook -: Star Storyboard :- ![]() |